Yolsuzluk ve veri güvenliği ihlalleri, devletin kurumsal bütünlüğünü tehdit ediyor

Prof. Dr. Avşar, kamu gücünü elinde bulunduran kişi ve yapıların kararlarını kamu yararı yerine kendi çıkarları veya belirli grupların talepleri doğrultusunda şekillendirmesinin siyasal çürümeye yol açtığını belirtiyor. Bu sürecin arkasında ise şeffaflığın azalması, hesap verebilirliğin ortadan kalkması ve denetim mekanizmalarının işlevsizleşmesi yatıyor.

Siyasal Çürümenin Belirtileri ve Toplumsal Güven

İddianamede yer alan belediye hizmetlerinden rüşvet talebi, reklam alanı ihalelerinde rekabetin engellenmesi ve alt yüklenici seçimlerinin belirli çevrelere yönlendirilmesi gibi örnekler, Prof. Dr. Avşar’a göre siyasal çürümenin açık göstergeleri arasında bulunuyor.

Avşar’ın değerlendirmelerine göre, siyasal çürümenin en ağır sonuçlarından biri, toplumun devlete duyduğu güvenin zedelenmesidir. Özellikle belediyelerin liyakatsiz kişilerce yönetilmesi, şeffaflıktan uzak uygulamalar ve kamu kaynaklarının kişisel ya da grup çıkarları için kullanılması, halkın kamu kurumlarına olan inancını sarsıyor.

Devletin gücü ve meşruiyeti, yalnızca fiziksel kapasiteye veya seçim sonuçlarına değil, toplumsal güvenin sürdürülebilirliğine bağlıdır. Bu nedenle, iddianamede yer alan suçlar sonucunda ortaya çıkan suiistimaller ve kamu zararları, yalnızca mali kayıplar olarak değil, devlet otoritesine yönelik uzun vadeli tehditler olarak görülmelidir.

Veri Güvenliği, Yolsuzluk ve Devletin Egemenliği

İddianamede, belediye hizmetlerinde rüşvet ve irtikap iddialarının yanı sıra, kişisel verilerin ve kamusal bilgi ağının yabancı ülkelere ve servislere aktarıldığı da öne sürülüyor. Hüseyin Gün’ün ifadeleri, olayın veri güvenliği ve milli güvenlik boyutunu öne çıkarıyor. Etkin pişmanlıktan yararlanan ve delil sunan Gün, iddialar kapsamında İBB’ye ait veri tabanlarının dark web üzerinden erişildiğini ve bazı kişisel verilerin yurtdışına aktarıldığını dile getirdi.

Günümüz dünyasında veri, yalnızca ekonomik bir unsur değil, aynı zamanda politik ve stratejik bir güç aracı olarak öne çıkıyor. Seçmen davranışlarının analiz edilmesi, sosyal kırılganlıkların tespiti, politik müdahalelerin planlanması ve toplumsal psikolojinin yönlendirilmesi, veriye hâkimiyetle mümkün olabiliyor.

Kişisel verilerin izinsiz biçimde yurtdışına aktarılması ise, klasik casusluk suçunun ötesinde, devletin stratejik egemenliğine doğrudan bir tehdit oluşturuyor. Yolsuzluk ve veri güvenliği ihlalleri birbiriyle bağlantılı sorunlar olarak değerlendirilmeli; sistemik yolsuzluk ve liyakatsiz atamalar devletin denetim mekanizmalarını zayıflatırken, stratejik veri ihlali bu zafiyetleri derinleştiriyor.

Böyle bir ortamda, dış müdahalelerin alanı genişlerken devletin egemenliği ciddi şekilde zarar görebiliyor. Hüseyin Gün’ün beyanları henüz iddia aşamasında olsa da, ortaya çıkan potansiyel zaafları ve veri güvenliği açıklarını somut biçimde gözler önüne seriyor.

Devletin Kurumsal Bütünlüğü ve Alınması Gereken Önlemler

Siyasal çürüme, yolsuzluk ve veri ihlali, devletin bekası açısından birbirini besleyen bir döngü oluşturuyor. Hesap verebilirliğin olmaması ve şeffaflıktan uzak uygulamalar, hem kamu kaynaklarının kötüye kullanılmasını kolaylaştırıyor hem de stratejik verilerin korunmasını güçleştiriyor.

Bu döngüden çıkış için, hukukun üstünlüğünün sağlanması, denetim mekanizmalarının güçlendirilmesi, veri güvenliği protokollerinin yeniden düzenlenmesi ve siyasetçilerin hesap verebilirliğinin artırılması gerekiyor. İddianamede ortaya konan tablo, İBB’de yolsuzluk ve veri güvenliği risklerinin iç içe geçtiğini ve devletin bekası açısından bütüncül bir yaklaşımla ele alınması gerektiğini gösteriyor.

Devletin, bu tehditlere karşı alacağı tedbirler yalnızca hukuki değil, aynı zamanda stratejik, kurumsal ve etik açıdan da zorunlu. Kamu gücünün özel çıkarlar için kullanılması ve stratejik verilerin güvenliğinin ihlali, devletin hem iç politikada hem de milli güvenlik alanında zafiyete uğramasına yol açabilecek riskler taşıyor.

Bu nedenle, devlet siyasal ve hukuki sorumluluklarını yerine getirirken, kurumsal şeffaflığı, stratejik veri egemenliğini ve hesap verebilirliği merkeze alan bir politika izlemeli. Sonuç olarak, içten çürüme ile stratejik verilerin dış müdahalelere açık hale gelmesi, devletin bekası için iki temel tehdit olarak öne çıkıyor.

Kaynak: İSTANBUL-BHA